ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Κατά γενική παραδοχή το σύγχρονο οργανωσιακό περιβάλλον χαρακτηρίζεται από ραγδαίες αλλαγές, από αβεβαιότητα και από ένα μεγάλο αριθμό οργανισμών που δέχονται πιέσεις για αύξηση της αποτελεσματικότητας. Μάλιστα πολλοί οργανισμοί αγωνίζονται για την εξεύρεση και ανάπτυξη τρόπων διασφάλισης της επιβίωσής τους. Μπροστά στον προβληματισμό αυτό οι επικεφαλής των συγκεκριμένων οργανισμών είναι αυτοί που περισσότερο από άλλη ομάδα ατόμων κατευθύνουν και προσδιορίζουν τη λειτουργία των οργανισμών τους. Είναι αυτοί που επωμίζονται για την ευθύνη για την επιτυχία ή αποτυχία των οργανισμών που ηγούνται. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας στους σχολικούς οργανισμούς παρατηρούμε ότι η έντονη ερευνητική δραστηριότητα επιστημόνων της εκπαιδευτικής διοίκησης, κατά τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, και ο μεγάλος αριθμός ευρημάτων καταδεικνύουν ότι σημαντικό μέρος λειτουργικών προβλημάτων στις εκπαιδευτικές μονάδες της χώρας οφείλονται πρωτίστως στο υποτυπώδες επιστημονικό επίπεδο, το οποίο χαρακτηρίζει τη διοίκηση της εκπαίδευσης. Ο διευθυντής σχολικής μονάδας, λογουχάρη, αναλαμβάνει διοικητικά καθήκοντα χωρίς προηγούμενη συστηματική εκπαίδευση/κατάρτιση σε θέματα διοίκησης. Επομένως, εργάζεται εμπειρικά, μιμείται διευθυντές που γνώρισε στο παρελθόν στα διάφορα ελληνικά σχολεία, οι οποίοι επίσης εργάστηκαν εμπειρικά. Αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών αγνοούν βασικά στοιχεία της σύγχρονης διοικητικής σκέψης, προφανώς γιατί δεν τα έχουν διδαχτεί ως φοιτητές στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας. Η επισήμανση αυτή έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, αν λάβουμε υπόψη ότι οι εκπαιδευτικοί είτε ως μέλη του συλλόγου διδασκόντων είτε ως επικεφαλής σχολικής τάξης ή τμήματος ασκούν διοίκηση.